زبان، پردازش انديشه و فرهنگ اجتماعي

زبان از ويژگي هاي مهم بشريت و عنصر وجودي انسان است، و فرهنگ آن چيزي است كه مردم با آن زندگي مي‌كنند. فرهنگ ازآنِ مردم است (روحاني، 1393). با زبان، مردم مي توانند پيام هاي خود را ارسال كنند و با يادگيري بسياري از زبان ها دانش خود را عمق و گسترش دهند. از طرفي، فرهنگ، شخصيت، و نگرش انسانها تحت تأثير ميزان دانايي و دانش اجتماعي ايشان است. اديبان، فرهنگ را مجموعه پيچيده‌اي از دانش‌ها، باورها، هنرها، قوانين، اخلاقيات، ارزشها، عادات و هرچه كه فرد به عنوان عضوي از جامعه از جامعه خويش فرامي‌گيرد تعريف مي‌كنند كه به وسيله آموزش به نسل بعدي منتقل مي‌شود؛ در حالي كه ژنتيك به وسيله وراثت منتقل مي‌شود. فرهنگ راهكار و نرم افزاري شايع و موجه در يك جامعه براي رفع هرگونه نياز است. براي مثال، تكلم به زبان فارسي يك راهكار است براي رفع نيازشفاهي ايرانيان، و زبان چيني و انگليسي راهكارهايي ديگر براي مردماني ديگر و رفع نيازهاي مشابه آنهاست. رابطه مستقيم زبان و فرهنگ از ديرباز مورد توجه فلاسفه، زبان شناسان، و جامعه شناسان بوده است. از طرفي، « جهاني شدن » از جمله مسائل مهمي است كه در پرتو پيشرفت روز افزون تكنولوژي و ارتباطات، كشورهاي در حال توسعه را به چالش كشانده، و زنجيره اي از دگرگوني ها را درعرصه هاي گوناگون فرهنگي و باورهاي كشورهاي جهان در بر گرفته است. ازآنجائيكه زبان انگليسي بواسطه گستره بين المللي آن بستر مناسبي را جهت نشر فرايند « همگوني فرهنگي » از طريق ابزارهايي چون شبكه هاي اطلاع رساني جهاني و رسانه هاي نوين ارتباط جمعي فراهم كرده است، اين مقاله تلاش دارد تا از يك سو به مفهوم زبان و فرهنگ و تأثير متقابل آنها برهم، و از سوي ديگربه نقش زبان انگليسي در پردازش انديشه و نشر باورهاي فرهنگي-اجتماعي بپردازد. براي نيل به اين هدف، اين مقاله با استفاده از روش توصيفي-تحليلي، علاوه بر مروري بر مباحث نظري مربوط و تجربيات نويسندگان، مثال هايي را براي روشن شدن بحث ارائه مي كند.