تبيين و نقد فرهنگ پذيري از نگاه قرآن كريم

اصطلاح فرهنگ پذيري، بر فرايند تغيير فرهنگي يك شخص يا گروه اطلاق مي شود، كه ناشي از تلاقي و تعامل دو فرهنگ متغاير است. در متون علمي عربي به آن «التثاقف» و «التلاقح الثقافي» گويند و در متون انگليسي به (acculturation) ناميده شده است. فرهنگ پذيري از منظر جامعه شناختي به دو قسم «يك سويه» و «دو سويه» تقسيم شده است.كه افراد يا گروه در حالت نخست يكپارچه منفعل و پذيرنده هستند و غالب عناصر فرهنگ را از ديگران مي پذيرند. اما افراد در حالت دوم يكپارچه پذيرنده نيستند . بلكه از طريق برخورد تاريخي اقوام و ملل متعدد و نيز تلاقي دو فرهنگ بر همديگر تاثير و تاثر دارند. برخي هم با نگاه جامعه شناختي دو قسم «فردي» و «اجتماعي» را براي فرهنگ پذيري مطرح كرده اند. فرهنگ پذيري با نگاه ديني به دو قسم ممدوح و مذموم تقسيم شده كه اين دو قسم مي تواند فراگير باشدو اقسام ديگر رادر خود جاي دهد. اين مقاله درصدد است تا ضمن تبيين معاني و تعاريف فرهنگ پذيري و اقسام آن، به اين سئوال پاسخ دهد كه نگاه قرآن كريم به فرهنگ پذيري چيست؟ مبناي نگارنده در اين مقاله، تبيين اقسام مختلف فرهنگ پذيري ممدوح و مذموم از نگاه قرآن است. و اين نتيجه حاصل شده است كه قرآن با تعابيري مانند «سنت» و «حكم الجاهليه» و «الجاهليه الاولي» و «لسان قوم» به اقسام فرهنگ پذيري مذموم و ممدوح اشاره كرده و يكي را نهي و ديگري را تصديق نموده است