تعريف انسان و برترين ارزش براي وي از منظر ملاصدرا

در فرهنگ اسلامي تعاريف گوناگوني از انسان بيان شده است؛ مانند: جوهر جسماني داراي تكليف، حيوان ناطق، روح مجرد، حيوان عاشق و حيّ متأله؛ اما ملاصدرا بر مبناي حركت جوهري انسان را به «وجودي ثابت و سيّال» تعريف كرده است و بر اساس اين تعريف، ارزش متعالي براي آدمي را «حركت دائمي به سوي كمال مطلق» مي داند. تعبير ديگر صدرايي از كمال آدمي رسيدن به «مقام فوق تجرد» است كه با رسيدن به اين مقام، آدمي مي تواند به عالم قدس و رضوان خداوند بار يابد و حتي از مقام فرشتگان فراتر رود. به باور وي منشأ اين كرامت در انسان، ضعفِ آدمي و كثرت آفات و امراض است كه در آيات قرآن بدان اشاره شده است. مخلوقي كه در آغاز خلقت بدين‌گونه نباشد، كمالي را در خود تصور مي‌كند؛ ازاين‌رو حالت انتظار براي رسيدن به كمال در او وجود نخواهد داشت.