نمونه اي از رويكرد فرهنگي به عرفان اسلامي (ارزش هاي زندگي ساز با تكيه بر انديشه هاي عرفاني اشرف علي تهانوي)

تصوف اسلامي از مفاهيمي است كه از زمان پيدايش تاكنون ،گسترۀ معنايي وسيع وگاه متضادي يافته است. تا آنجا كه در مقاطعي ازتاريخ ، برخي آن را مترادف رهبانيت و از اسلام بيرونش دانسته و برخي آن را مظهري از ربانيت و روح اسلام معرفي كرده اند. ماجراي پيوند دادن ميان شريعت و طريقت اگر چه در فرهنگ اسلامي سابقه اي كهن دارد، اما نگاه تازه اي كه برخي عالمان مسلمان در هند به عرفان داشته اند، اين مجال را پديد آورده است كه بتوان با زدودن بسياري از بدعت هاي افزدوده شده به عرفان ناب، از هسته اصلي آن براي زندگي مسالمت آميز با ساير اديان و مذاهب بهره جست. شيخ اشرف علي تهانوي از جمله شخصيت هايي است كه به جمع ميان علوم ظاهري و باطني پرداخته و با حفظ حريم فقه ظاهري، به ارزش هاي موجود در فقه باطن نيز پايبند بوده است. در اين مقاله مهم ترين اصول انديشه تهانوي در اين باره به نقل از شاگردش عبدالباري الندوي مورد بررسي قرار مي گيرد.