نهادهاي مهم فرهنگي تاثيرگذار در بزرگترين كشور مسلمان (اندونزي)

يكي از عوامل پيشرفت هر جامعه اي،‌ تمسك به وحدت و اتحاد است؛ و جهان اسلام در عصر حاضر، با توجه به هجمه همه جانبه روز افزون به آن، اين نياز را بيش از پيش احساس مي كند. مسلمانان، شيعه و سني، در اين مقطع كنوني در برخورد با جريان هاي تكفيري كه سر در آبشخور دشمنان قسم خورده اسلام دارند، بيشتر از هر زمان ديگر، نيازمند همبستگي و اتحاد هستند. اين نوشتار در پي يافتن پاسخ اين سوال است كه: حضرت علي (ع) بعنوان جانشين بلافصل پيامبر اعظم (ص) براي حفظ اتحاد امت ، با خلفا، چگونه تعامل داشته است؟ با طرح شيوه و سيره مولاي متقيان علي بن ابي طالب در برخورد و تعامل با خلفا و مساعدت و مشاوره هاي حضرت به آنان، براي ايجاد وحدت و اتحاد امت اسلام كه هدف اصلي اين بحث نيز هست، سعي داريم قدمي هر چند ناچيز براي فرهنگ سازي اين حركت برداريم. علي عليه السلام، ايجاد الفت و محبت، ارتباط، عطوفت، صله رحم و دوري از اختلاف را از آثار وحدت ؛ و تفرقه و اختلاف را عامل انحراف فكري، نشانه بطلان قطعي يكي از دو طرف، زمينه ساز تسلط شيطان و نشانه پليدي باطن مي داند. مولاي متقيان، حضرت علي (ع) براي حفظ اتحاد امت، به خلفا در امور قضائي، دفاعي و جنگي، مسائل علمي و حلّ مشكلات اعتقادي و سياسي؛ مشورت داده اند. اين رفتارها، از روح بلند وحدت طلبي حكايت دارد كه امت اسلامي همواره و بخصوص در شرايط حاد امروز، سخت به آن نيازمند است. عملكرد امام علي عليه السلام، نشانگر اهتمام شديد آن حضرت به مصالح اسلام و پايداري وحدت امت اسلامي بوده است.