تحليل شبكه هم نويسندگي پژوهشگران ايراني در وب آو ساينس: مطالعه موردي سلول‌هاي بنيادي

پژوهش حاضر، با هدف تعيين سطح همكاري و تحليل ساختار شبكه همكاري‌هاي علمي پژوهشگران ايراني حوزه سلول‌هاي بنيادي در پايگاه استنادي علوم از سال 1996 تا سال 2013 انجام شده ‌است. تحقيق با روش علم‌سنجي و با كمك شاخص‌هاي تحليل شبكه انجام شده است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل تعداد 954 مقاله منتشر شده در حوزه سلول‌هاي بنيادي ايران، مستخرج از پايگاه استنادي علوم است. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي بايب‌اكسل، آي‌اس‌آي‌.اگزه، پاژك، وي.او.اس ويوئر و يوسي‌آي‌نت استفاده شده‌است. جهت تحليل، شبكه همكاري پژوهشگران ايراني حوزه‎ موضوعي مورد بررسي با استفاده از پنج شاخص كلان تحليل شبكه‌ شامل شاخص‌هاي چگالي، ضريب خوشه بندي، مؤلفه‌هاي شبكه، ميانگين فاصله و قطر شبكه و چهار شاخص خرد شامل شاخص‌هاي مركزيت درجه، مركزيت بينيت، مركزيت نزديكي و بردار ويژه مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه همكاري درون سازماني در حوزه سلول‌هاي بنيادي 38/ 23 درصد، همكاري برون سازماني 25 /53 درصد و همكاري بين المللي 64 /22 درصد است. يافته‌هاي پژوهش در تحليل شبكه همكاري‌هاي علمي، براي چگالي شبكه، عدد 016/ 0، ضريب خوشه بندي شبكه معادل 815 /0، ميانگين فاصله در شبكه همكاري برابر با 78/ 3 و قطر شبكه 8 است و شاخص مولفه‌هاي شبكه همكاري حوزه سلول‌هاي بنيادي 29 مؤلفه محاسبه شده است. يافته‌ها براي شاخص‌هاي مركزيت (خرد)، در مركزيت درجه شبكه معادل 969 /0 درصد، مركزيت بينيت شبكه معادل 15/ 25 درصد و شاخص مركزيت نزديكي معادل 575 /0 و شاخص بردار ويژه شبكه معادل 62 /74 درصد بدست آمد. به طور كلي سطح همكاري غالب در حوزه مورد بررسي به شكل همكاري برون سازماني بود. بيشترين همكاري درون سازماني و بين المللي مربوط به دانشگاه علوم پزشكي تهران و بيشترين همكاري در سطح برون سازماني بين دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تهران، تربيت مدرس و دانشگاه تهران صورت گرفته است. نتيجه آنكه شبكه همكاري در حوزه مورد بررسي از انسجام كافي برخوردار نبوده و ارتباط كافي و همكاري علمي لازم بين پژوهشگران صورت نگرفته است.