بررسي تأثير همكاري علمي پژوهشگران ايراني حوزة علمي ايمونولوژي در ميزان رشد توليدات علمي آنان در پايگاه استنادي وب آو ساينس (1996-2013)

همكاري علمي در فعاليّت‌هاي پژوهشي به يك هنجار تبديل شده است. مرور پژوهش هاي مربوط به مطالعة توليد علم بيانگر اين نكته است كه ميزان رشد باروري علمي پژوهشگران يكي از عوامل ترغيب كننده در همكاري علمي پژوهشگران بوده، و از سوي ديگر يك فرض هميشگي وجود دارد كه همكاري علمي تأثير مستقيم و مثبتي در افزايش باروري علمي پژوهشگران در توليد آثار علمي دارد. هدف اين پژوهش بررسي رابطه ميزان توليد علم و همكاري علمي پژوهشگران رشته ايمونولوژي ايران در پايگاه استنادي اطّلاعات علمي جهاني وب آو ساينس (WOS) است. جامعه پژوهش كليّه مقاله‌هاي منتشر شده در پايگاه وب آو ساينس بين سال‌هاي 1996 تا 2013 در رشته ايمونولوژي مي باشد كه در توليد آنها حداقل نام يكي از پژوهشگران از كشور ايران است. اين تعداد برابر با 2937 مدرك است. ابزار تحليل داده ها نرم افزار آماري SPSS است كه در آن از آمار توصيفي (شامل فراواني و درصد و ...) و آمار استنباطي (شامل آزمون آماري همبستگي پيرسون) براي تعيين رابطه احتمالي ميزان همكاري علمي پژوهشگران در توليد آثار علمي آنان خواهد بود. براي شمارش پژوهشگران از روش شمارش طبيعي استفاده شده است. پركارترين پژوهشگران، مجلات و همايش ها و ضريب همكاري پژوهشگران، كشورهاي همكار ايران و ... گزارش شده است. يافته ها نشان مي دهد بيشترين ميزان بروندادهاي علمي پژوهشگران ايران مربوط به سال 2012 (374) است. رضايي، پورپك و قوام زاده برترين پژوهشگران از لحاظ برونداهاي علمي هستند. بيشترين همكاري نويسندگان ايران با كشورهاي امريكا، انگلستان و كانادا بوده است. ضريب همكاري گروهي برابر با 758/0 است. بين ميزان همكاري علمي و تعداد بروندادهاي علمي پژوهشگران رابطه معني داري وجود دارد. آگاهي از ميزان تأثير همكاري علمي پژوهشگران بر تعداد بروندادهاي آنان مي تواند مسير پيش روي آنان براي دستيابي به انجام پژوهش‌هاي مؤثر و متقن را فراهم نمايد.