سخن آغازين: به سوي ارزشيابي واقعي علم

در سال‌هاي اخير، نگاه ويژه سياست‌گذاران و برنامه‌ريزان كشور به علم و فناوري و همراهي بخش‌هايي از جامعه علمي، رويكرد جديدي را در عرصه علمي كشور پديد آورده كه از جهات مختلف قابل تأمّل است. نگرش مزبور، داراي موافقان و مخالفان جدّي در كشور است؛ به گونه‌اي كه در طيف موافقان از رشد علمي بي‌سابقه كشور، ارتقاي جايگاه علمي ايران در مقياس بين المللي، افزايش تعداد بروندادهاي علمي، افزايش شمار دانشمندان آي اس آي ايراني، و غيره؛ و در طيف مخالفان از انحراف مسير علمي كشور از مسير واقعي آن، انتقاد جدّي به تأكيد و به كارگيري معيارها و شاخص‌هاي علم‌سنجي در اندازه‌گيري، سنجش، و ارزشيابي علم كشور، تأكيد بر افزايش ميزان كجروي‌ها، ناهنجاري‌ها، و سوء‌رفتارها در ميان جامعه علمي، و غيره گفتگو مي شود. بنابراين، مجموع آنچه را در دهۀ گذشته در كشور اتفاق افتاده مي‌توان حول سه محور كلي تعيين نمود