بكارگيري گراف هاي رياضي در تحليل چيدمان فضاهاي شهري با تكنيك space syntax

در ميان ويژگي هاي مهم رياضي و كاربرد هاي آن شايد بتوان گفت كه ويژگي مدل سازي مهمترين آن هاست . بهره گيري علوم اجتماعي از رياضيات موسوم به پيوسته نمومه اي از اين دست است . اما اگر بپذيريم كه فضاي اجتماعي ، فضايي است پيچيده ، ناهمگن و احتمالاً گسسته و قطعاً متفاوت از فضاي فيزيكي مورد نظر معماران و شهرسازان و از آنجا كه فرايندهاي اجتماعي و اشكال فضايي اساساً طبيعتي متناهي و گسسته دارند و ضعف كاربردي رياضيات پيوسته در اين حوزه ، اين ضعف به وسيله رياضيات مدرني كه در قرن اخير پا گرفته و موسوم به رياضيات گسسته است پوشيده مي شود . اين شاخه از رياضيات با موضوعاتي چون رياضيات تركيبي ، پيچيدگي و نظريه گراف همراه با علم رايانه به كمك تحليل گران شهر شتافته است . بر پايه آنچه پيش از اين در خصوص تفاوت بين زبان جامعه شناسان ) زبان معنا ( و زبان ريخت شناسان شهري ) زبان فضايي – زماني ( گفته شد و لزوم برقراري گفتمان اين دو حوزه براي شناخت شهر به مثابه شيء واحد ، رياضيات با شاخه اي از خود موسوم به گراف ) Graph ( وارد عمل مي شود وادبيات مشتركي براي اين دو مي آفريند .