مدلسازي رياضي استخراج گياه استبرق با سيال فوق بحراني بر پايه حلاليت

مدل سازي حلاليت فيتول و تيمول كه اجزاي اصلي و دارويي تشكيل دهنده گياه استبرق هستند ،و بصورت آزمايشگاهي در كربن دي اكسيد فوق بحراني در 313.15 و 318.15 و 323.15 كلوين و در گستره فشارهاي 100، 145 و 190 بار انجام شده است؛ بر اين اساس، مدل سازي ، از طريق معادله حالت پينگ رابينسون و سوآ-ردليش- كوانگ به كمك قواعد اختلاط كلاسيك ون در والس يك پارامتري و دو پارامتري براي اولين بار در اين نگاره مورد ارزيابي قرار گرفته است. كه مقايسه آن با داده هاي تجربي نشان مي دهد كه استفاده از دي اكسيد كربن فوق بحراني مي تواند روش مناسبي براي استخراج اجزاي گياه استبرق باشد. نتايج داده هاي تابع انحراف نسبي براي هر دو جزء نشان مي دهند كه در تمامي دماها، مدل دوپارامتري ون در والس براي فيت كردن داده هاي آزمايشگاهي نسبت به مدل تك پارامتري، از توانايي بالاتري برخوردار است. همچنين معادله حالت هاي پينگ-رابينسون و سوآ-ردليش-كوانگ به خوبي توانايي مدل سازي جزء فيتول را دارند، چرا كه اين بازه براي فيتول، بين 2 تا 6 درصد است ولي براي جزء تيمول، اين مقدار، گستره اي بين 8 تا 30 درصد مي باشد، يعني عملكرد مدل سازي براي تيمول، به مطلوبيت فيتول نبوده است.