فلسفه آموزش و تربيت ديني كودكان ابتدايي

دوران كودكي مقدمه و اساس ديگر دوره هاي زندگاني است، تا أنجا كه كيفيت زندگي فرد در سراسر عمر بستگي به چگونه سپري شدن اين دوران دارد؛ با اين حال بايد كودك را انساني مستقل دانسته و دوران كودكي را به رسميت شناخت. در عصر كنوني كه عصر تكنولوژي و عصر اطلاعات و ارتباطات است، كودكان همچون ساير افراد بشر در مواجهه با دو موج متناقض از پيام هاي دين گرايي، و بي ديني و سكولاريزم قرار دارند و اين امر دست اندركاران حوزه تعليم و تربيت را برآن داشته تا با نگاهي نو به فلسفه تربيت ديني كودكان، چالش هاي موجود در اين عرصه را مورد بررسي قرار دهند. در اين مقاله سعي بر آن است كه با نظر به ويژگي ساخت زدايي عصر حاضر، فلسفه و ضرورت آموزش و تربيت ديني كودكان در دوران ابتدايي تبيين گردد و چگونگي تقابل با چالش هاي موجود ارائه شود. روش پژوهش در مقاله، توصيفي و شيوه ي تحليل اطلاعات، كيفي مي باشد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد در نظام آموزشي ما، اگر كودكان در دوران ابتدايي، با مؤلّفه هاي درست تربيت ديني مورد آموزش قرار گرفته و با توجه به ويژگي ها و توانايي ها و محدوديت هاي سنّي در رشد شناختي و تفكر ديني خود پرورش يابند، مهارت لازم براي تقابل با چالش هاي عصر حاضر را كسب خواهند كرد. بنابر اين مي توان اميدوار بود جامعه، حيات خود را بر مدار دين و خداباوري معنا كرده و سلامت و سعادت افراد جامعه در همه ابعاد زندگي فراهم گردد.