آب و آتش ازنگاه هرمنوتيك در منطق الطير عطار

يكي از روشهاي نوين براي تحليل متن ادبي همانند شعر تحليل هرمنوتيكي و ديدگاه تاويل متن است . هرمنوتيك دانشي است كه به فرآيند فهم يك اثر مي پردازد و چگونگي دريافت معنا از پديده هاي گوناگون هستي اعم از گفتار، رفتار ، متون نوشتاري و آثار هنري را بررسي مي كند .آب وآتش از دير باز به سبب نقشي كه در زندگي انسان داشتند مورد توجه تمامي اديان شعرا و نويسندگان بوده اند. قدما معاني متفاوتي براي آتش، آب ، باد و خاك گفته اند .افلاك را آبا و عناصر را امهات مي ناميدند و از آنها مواليد سه گانه متولد شده است . نگارند ه سعي نموده با ديدي تأويل گرايانه و هرمنوتيكي به بررسي مفهوم نمادين آب و آتش در منطق الطير عطار بپردازد .وبه اين سوال هاي مقدركه آيا عطار به مفهوم آب وآتش تنها نگاه عارفانه- صوفيانه وشريعت مدارانه داشته است ؟يا صرفا باديدي ادبي و تأويل گرايانه به آب و آتش پرداخته است ؟ حماسه و نماد در انديشه وي چه جايگاهي را دارد ؟ مفهوم آب و آتش در منطق الطيراز چه بسامدي برخورداراست ؟. عطار بانگاه رمزآلود وتمثيلي خود به اين دو اسطوره ي نمادين هويت وشخصيت انساني بخشيده است . آب و آتش همانند تمام پرندگان در اين حماسه عرفاني - تمثيلي حاضرند وهمراه آنان نقش مختلف وگاه متضادخود را به گونه اي بي همتا ايفا مي كنند .