نگاه بومي و اقليمي در اشعاراخوان ثالث

نگاه بومي و اقليمي در اشعار اخوان ثالث، عنوان كلي اين مقاله است كه به دليل حجم بالاي اشعار اين شاعر معاصر تنها به بررسي اين موضوع در دو مجموعه ي زمستان و ارغنون به طور خاص پرداخته شده است. اين اصطلاح در واقع تاثيرات محيط زندگي و اقليم شاعران در شعرشان را بازگو مي كند. هر شاعري به فراخور طبيعت و محيطي كه در آن پرورش يافته، تصاويري را در اشعارش مي آفريند كه ويژه همان محيط است و در واقع اين به تجربه شخصي شاعران از محيط زندگيشان برمي گردد. انعكاس تجربه شخصي شاعران در شعر، ره آورد انديشه و ابتكار نيما يوشيج بود كه پس از او در بين پيروانش از جمله اخوان ثالث و ابتهاج به طور گسترده اي تجلي يافت. بازگشت به طبيعت در شعر معاصر بازگشت به خويشتن است كه يادآور تعامل و همزيستي انسان با طبيعت است. اين پژوهش به روش مطالعه كتابخانه اي انجام گرفته و در پي پاسخ به اين پرسش است كه مهدي اخوان ثالث تا چه اندازه اي توانسته بوم و اقليم به طور كلي و اقليم خراسان به طور ويژه را در اشعارش منعكس كند؟ براي رسيدن به نتيجه بهتر و مطلوب تر اين موضوع در دو مجموعه شعرهاي كلاسيك-ارغنون- و شعرهاي نو-زمستان- اين شاعر بررسي خواهد شد.