« فضاي داستاني» در منظومه هاي عاشقانه « بيژن و منيژه، زال و رودابه و هماي و همايون»

داستان بيژن و منيژه و زال و رودابه از جمله داستان هاي فرعي در شاهنامه است كه طرح و ساختار ويژه اي دارند. كه نمونه هاي مشابه آن در ديگر متون نيز وجود دارد. از منظومه هاي عاشقانه ديگر در متون ادب فارسي منظومه « هماي و همايون » از خواجوي كرماني است كه داراي ساختار ويژه اي است و قابل مقايسه با منظومه هاي « بيژن و منيژه» و «زال و رودابه » است. نگارندگان تلاش دارند در اين مقاله سه منظومه عاشقانه « زال و رودابه »، « بيژن و منيژه » و «هماي و همايون» را با يكديگر مقايسه و به لحاظ ساختاري نقد كنند و وجوه مشابهت و تفاوت سه اثر را بررسي كنند. بررسي هاي انجام شده در اين سه منظومه نشان مي دهد كه در موضوعاتي تفاوتها و شباهت هايي ميان اين سه منظومه عاشقانه وجود دارد، كه عبارتند از: شيوه عاشق شدن هماي و همايون و آشنايي با يكديگر، عاشق شدن هماي بر همايون در سرزمين چين. مانع وصال هماي و همايون، رويداد و پايان رويدادها در منظومه، گفتگو، ياري رسان براي وصال، واسطه و رابطه ميان عاشق و معشوق، صحنه هاي عاشقانه و فصل بهار، ابراز عشق از سوي معشوق و ... در ايجاد فضاي داستاني نقش مهمي در شكل گيري روايت منظومه ها دارند.