بررسي تطبيقي مناجات خواجه عبدالله انصاري و فغاننامة گرگوار ناركاتسي

فرهنگ عامه و ادبيات شفاهي دو ملت ارمني و ايراني تاريخچهاي طولاني دارد. همسايگي ملت ارمني در كنار اقوام ايراني و سلطه ايران بر اين قوم، براي روزگاران طولاني و نيز شرايط سياسي و اقتصادي مشترك ميان اين دو، تأثير عميقي در سرنوشت سياسي و زندگي فرهنگي و معنوي هر دو ملت گذاشتند. روابط فرهنگي دو ملت از ابتداي شكلگيري تدريجي هويت آنها آغاز شده و تا دوران ما ادامه پيدا كرده است. در اين مقاله، به بررسي تطبيقي فغاننامة گرگوار و مناجاتهاي خواجه عبدالله انصاري پرداخته مي شود. اين تحقيق با روش توصيفي- تحليلي به هدف آشكار كردن شباهتها و تفاوت- هاي ديدگاههاي دو شخصيت، به منظور افزايش آگاهي از اديان ابراهيمي انجام شده است. از مجموع مباحث نتيجه ميشود كه آراء ناركاتسي و خواجه عبدالله انصاري، در موارد بسياري يكسان يا شبيه هستند. ريشه مشابهت دستورات سلوكي گرگوار و خواجه اين است كه خواستگاه معرفتي آن دو، اديان آسماني مسيحيت و اسلام است كه بر اساس فطرت مشترك انساني است. بازگشت تفاوت مكتب خواجه و گرگوار به اين است كه مكتب عرفاني خواجه نسبت به مكتب گرگوار پيشرفتهتر است.