بررسي مفاهيم ادبي موجود در قطعات ملك الشعراي بهار

در ادب فارسي آثار گوناگوني در نظم و نثر پديد آمده و هر سخنوري براي بيان خويش سبك و شيوه‌ و قالبي را برگزيده است. قطعه از قالب‌هاي شعر فارسي است كه براي ابراز درونيات شاعران، بيشترين كاربرد را داشته است. هر موضوعي كه شاعر علاقه داشته تا به نظم درآورد، به صورت قطعه شعري درآمده است؛ از شكر و شكايت تا هزل و مدح و حتّي تهنيت شخصي براي نوشيدن دارو و ... تا پيش از دوره‌ي بازگشت و مشروطه، قالب قطعه با مفاهيم بسيار متنوع‌تري سروده مي‌شد و شاعران با زبان شعر، با عوام در پيوند بودند؛ امّا در دوره‌ي بازگشت و پس از آن، اين قالب از رواج و رونق افتاد و بيشتر براي سرايش مادّه تاريخ به كار گرفته شد و از شعر عوامانه فاصله گرفت. در اين مقاله كه به روش تحليلي – توصيفي انجام شده است به بررسي مفاهيم ادبي موجود در قطعات ملك الشعراي بهار پرداخته مي شود.