تسكين در ديوان شمس

وزن ازعناصر مهم وزيبايي بخش كلام است كه شاعران كلاسيك همواره سعي در حفظ چارچوب آن براساس قوانين ثبت شدهٔ عروضي داشته اند ؛البته در اين ميان گريزگاههايي به عنوان اختيارات شاعري برايشان در نظر گرفته شده است كه يكي از مباحث مهم عروضي است وبيشتر شاعران ازين فرصت ها استفاده كرده اند.مولانا ،عارفي سخن شناس است كه غزليات وي بارها از زواياي مختلف مورد بر رسي پژوهشگران قرار گرفته است.او در غزليات،توانايي خويش در بهره گيري از ظرفيت هاي زباني را در هر فرصتي نشان مي دهد و گذشته از بيان مفاهيم غني،كلام را به خدمت انتقال احساسات وهيجاناتي مي گيرد كه واژه به تنهايي از آشكار كردن آن عاجز است.وي وزن را بسيار استادانه،در مسيربرانگيختن عواطف خواننده ،به كار مي گيرد. مولانا از اختياري مانند تسكين به تكرار ،به منظور تاكيد بر مفاهيم مورد نظرش استفاده كرده تا بر كيفيت معنوي مجالس سماع ،كه جولانگاه احوالات روحاني وي وهم كيشانش بوده است،بيفزايد.