بازشناسي نظريه چشم اسفنديار و پاشنه آشيل در شاهنامه فردوسي و ايلياد هومر

ابوالقاسم فردوسي به مثابه يك حكيم و استراتژيست شيعي كتابي تحت عنوان شاهنامه مي سرايد كه همطراز ايلياد و اديسه و هومر است بلكه در جنبه هاي بسياري فراتر از آن است. هر دو كتاب نوعي كتاب استراتژيك به شمار مي روند كه آداب و فنون سياست ورزي و كشورداري را مي آموزند. هومر با بيان اسطوره پاشنه آشيل و فردوسي نيز با مطرح ساختن اسطوره چشم اسفنديار. هر دو شخصيّت يك استراتژي مشخص را دنبال مي كنند و آن انگشت گذاشتن بر روي نقطه ضعف در انسان ها است كه به دشمن اين امكان را مي دهد از آن در جهت منافع خود بهربرداري كند. البته اين اسطوره پردازي تنها به فرهنگ ايراني و يوناني محدود نمي شود بلكه نمونه هايي از آن را در فرهنك عبري تحت عنوان افسانه سامسون و نيز داستان برگِ زيگفريد در فرهنگ آلماني مي بينم ولي نمونه اكمل همه اين موارد در قرآن كريم مي خوانيم كه در داستان هايي چون طمعِ آدم و حوا، حسدِ قابيل و كِبرِ ابليس نمود يافته است. اين پژوهش تلاش مي كند تا با تبيين تئوري چشم اسفنديار در فرهنگ ايراني و پاشنه آشيل در فرهنگ يوناني، حكيم فردوسي را به عنوان يك استراتژيست زيرك و تيز هوش در اين زمينه معرفي نمايد.