شماره ركورد كنفرانس :
3856
عنوان مقاله :
زندگي و انديشه ادبي پروفسور سيد حسن امين
پديدآورندگان :
بيگلري سعيد زهره كارشناس ارشد ادبيات فارسي و پژوهشگر ادبي،دانشگاه پيام نور , حسيني عليرضا رئيس دانشگاه كوثربجنورد
كليدواژه :
زندگينامه , پروفسور سيد حسن امين , شاعران و نويسندگان ايران
عنوان كنفرانس :
دومين همايش ملي بازشناسي مشاهير و مفاخر خراسان در ادب فارسي
چكيده فارسي :
سيد حسن امين، اديب، شاعر، فيلسوف و حقوقدان ايراني در سال 1327 خورشيدي متولد شد. در هفده سالگي و پس از گرفتن ديپلم ادبي به تحصيل در دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران در رشته حقوق قضايي و همزمان به فراگيري فلسفه نزد استادان بزرگ در خارج از دانشگاه پرداخت. پس از اخذ مدرك كارشناسي ارشد از دانشگاه تهران، در سال 1354 خورشيدي جهت كسب دانش جهاني و ادامه تحصيل به كشور انگلستان سفر كرد و در رشته حقوق بين الملل در دانشكده حقوق دانشگاه گلاسكو موفق به اخذ مدرك دكتري گرديد و در سال 1371مطابق با 1992 ميلادي، در همان دانشگاه استاد تمام شد. از ايشان كتاب ها و تأليفات و مقالات متعددي در زمينه هاي متنوع علوم انساني تا كنون به چاپ رسيده است.پروفسور امين در ادبيات نظرات منحصر به فردي دارد. مثلا ايشان شعر را هنر ملي ايرانيان مي داند. وي، همچنين اعتقاد دارد كه حافظ محبوب ترين شاعر نزد ايرانيان است و از عشق و رندي به عنوان دو كليد شعر حافظ ياد مي كند. ايشان معتقد است كه ابن عربي و عبدالرحمان جامي در افكار و آثار بزرگاني مانند ملاصدرا، فيض كاشاني، حاج ملاهادي سبزواري و... تأثيرگذار بوده اند. امين، سرچشمه حقيقي تعزيه را در سنت نمايشي ايران باستان و سوگ سياوش مي داند. ايشان درباره نيما يوشيج مي گويد:«... شعر اروپايي و شعر فارسي را به هم در مفهوم و تصوير نزديك كرد..». پروفسور امين، مولانا را نابغه اي مي داند كه به دنبال دريافتن معناي زندگي است. استاد امين با ريز بيني و تيز بيني در اشعار خيام و همچنين با ملاحظه به ويژگي هاي زيست فيلسوفانه، معتقد است كه مي توان بين اشعار متضاد خيام به نوعي جمع كرد. وي شاهنامه را سند هويت ملي ايرانيان مي داند و نسبت زرتشتي گري و حتي سني بودن فردوسي را رد مي كند. پروفسور امين، شهريار را محبوب ترين شاعر صد ساله اخير ايران مي دانند و معتقد است پس از حافظ تا عصر مشروطه به استثناي جامي و صائب تبريزي، شاعر بزرگ ديگري چون شهريار، مقبوليت عام و محبوبيت عمومي پيدا نكرده است.در انتهاي اين قسمت ذكر اين نكته ضروري است كه اين مقاله به شيوه تحليلي توصيفي نوشته شده است.