تقابل دوگانۀ استبداد و آزادي در برخي نمادهاي مجموعۀ «آيينه اي براي صداها» از شفيعي كدكني

محمدرضا شفيعي كدكني يكي از شاعران طراز اوّل ادبيات معاصر به شمار مي آيد. يكي از ويژگي هاي بنيادين اشعار او در فاصلۀ كودتاي 28 مرداد تا انقلاب اسلامي 1357، بهره گيري از رويكرد رمزگرايانه به اقتضاي فضاي حاكم بر جامعۀ آن زمان است. رمزهاي شعر او دايرۀ وسيعي را شامل مي شوند؛ از طبيعت و گل و گياه گرفته تا حيوانات و اماكني چون دشت و باغ و عناصر اجتماعي و مصنوعات انساني و اساطير كهن. ويژگي مهم نمادهاي شعر او، رويكرد تقابلي ميان آنهاست كه بيانگر تقابلِ گفتمان مبارزه و آزادي خواهي با گفتمان حفظ رژيم پهلوي و سركوب است. موضوع اين پژوهش بررسي برخي نمادهاي شعر او بر مبناي تقابل هاي دوگانه در مجموعۀ «آيينه اي براي صداها»ست. نتايج پژوهش بيانگر نقش تقابل ميان نمادهاي شعر شفيعي در بيان عواطف و انديشه ها و انسجام و استحكام فرم دروني و بيروني شعر اوست.