نقش گردشگري در توسعه پايدار شهري با استفاده از تحليل سلسله مراتبي AHP (نمونه موردي: شهر قزوين)

براي ايجاد توسعه پايدار مخصوصاً در زمينه توسعه پايدار شهري و همچنين جايگزيني منابع جديد جهت كسب درآمد به جاي منابع نفتي، نيازمند استفاده از تمامي توانها و قابليتهاي يك شهر هستيم. توريسم پايدار، توريسمي است كه قادر به پاسخگويي نيازهاي نسل حاضر باشد بدون اينكه از ظرفيتهاي مربوط به نسلهاي آينده براي پاسخگويي به نيازهاي خود بكاهد. اين پژوهش باهدف گردشگري و نقش آن در توسعه پايدار شهر قزوين با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و مطالعات كتابخانهاي تهيه شده است و به مفهوم توسعه پايدار، توسعه پايدار شهري، گردشگري، ماهيت گردشگري و ديدگاههاي موجود در زمينه گردشگري پرداخته است و اين نتيجه حاصل شد كه تنظيم روابط بين جامعه نيازمند ميزباني، مكان گردشگري و گردشگران است چرا كه اين روابط با توجه به منابع، پتانسيلها و فضاهاي سير و سياحتي مطلوب كشور ايران ميتواند پويا و سازنده باشد. پتانسيلهاي بالقوه شهر قزوين بر اساس تحليل سلسله مراتبي بيشتر بر پايه جاذبههاي فرهنگي، طبيعي و تاريخي ميباشد و در نهايت پيشنهادهاي اين پژوهش در جهت تحقق اهداف را ميتوان به ايجاد رونق اقتصادي از طريق توسعه و ايجاد فعاليتهاي گردشگري و گذران اوقات فراغت، استفاده بهينه از ويژگيهاي طبيعي و محيطي، تأكيد بر پيادهمداري و محدود كردن آمد و شد سواره عبوري به درون بافت تاريخي و ... اشاره نمود.