تدوين سند آمايش سرزمين در برنامه هاي جمعيت هلال احمر جمهوري اسلامي ايران جهت توسعه پايدار از طريق استقرار سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS)

امروزه نظر به گستردگي و پيچيدگي عوامل و علل آسيب ها و ضرورت شناخت عميق تر مسائل و مشكلات جوامع آسيب پذير، اقدامات مقطعي بدون استفاده از تكنولوژي نوين اثربخش نخواهد بود. سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) به عنوان يكي از مهمترين ابزار آمايش سرزمين و مديريت منابع در عرصه هاي مختلف برنامه ريزي جهت توسعه پايدار در مديريت بحران است. هدف كلي اين تحقيق تدوين سند و ارائه يك الگوي آمايش سرزمين در برنامه هاي جمعيت هلال احمر جهت توسعه پايدار از طريق ايجاد سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS)براي ارائه اطلاعات كامل و به هنگام به منظور پايش و ايجاد هماهنگي بين نيروهاي انساني داوطلب، عضو فعال، سازمان هاي غيردولتي، افراد آسيب ديده و جامعه محلي در قبل، حين و بعد از حوادث به سامانه فرماندهي سوانح(ICS) و مركز كنترل و هماهنگي عمليات اضطراري( EOC) بود. در اين پژوهش براي گردآوري اطلاعات و داده هاي مورد استفاده از روش تحقق آميخته استفاده شد. بر اساس يافته هاي اين تحقيق مي توان از GIS مي توان براي تعيين پتانسيل مناطق حادثه خيز، هشدار و پيشگيري سانحه، آموزش و مديريت امدادگران، انجام عمليات اضطراري، تخليه و حفظ جان مردم، جابجايي و اسكان آسيب ديدگان در محل و يا خارج از محل، پايش كمكهاي اضطراري، برآورد خسارت، حمايت هاي درماني و در نتيجه به نحو شايسته اي سانحه و حوادث را ارزيابي، هدايت و كنترل عمليات هاي امداد و نجات استفاده نمود.