تأثير آموزش گروهي كنترل خشم به شيوه عقلاني – رفتاري – عاطفي ، بر كاهش پرخاشگري و افزايش سازگاري اجتماعي

هدف از اين پژوهش ، بررسي تأثير آموزش گروهي كنترل خشم به شيوه عقلاني – رفتاري – عاطفي ، بر كاهش پرخاشگري و افزايش سازگاري اجتماعي دانش آموزان دختر سال اولِ متوسطه دوم شهر ساري است . اين پژوهش ، از نظر هدف ، كاربردي و از نظر روش ، شبه آزمايشي از نوع طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه آزمايش و كنترل است . جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه ي دانش آموزان دختر سال اول متوسطه دوم آموزش و پرورش نواحي 1و2 شهر ساري است . براي نمونه گيري از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي استفاده شد . از بين كساني كه در آزمون پرخاشگري نمره بالاتر از ميانگين كسب كرده بودند ، به صورت تصادفي ساده 24 نفر انتخاب شده اند و آزمون سازگاري اجتماعي بر روي آن ها اجرا شد . سپس اين 24 نفر ، به صورت تصادفي به تعداد برابر (12نفري) در دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم بندي شدند . جمع آوري اطلاعات به دو روش كتابخانه اي و ميداني صورت گرفت . براي گرد آوري اطلاعات از پرسشنامه 29 سوالي پرخاشگري باس و پري كه اعتبار و پايايي آن توسط لنگري به تأييد رسيد ، استفاده شده است . محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ نشان داد هر 4 خرده مقياس پرخاشگري (فيزيكي ، كلامي ، خشم و خصومت) داراي ضريب پايايي بيش از 7/0 مي باشد . همچنين از پرسشنامه شخصيت سنج كاليفرنيا ctp در زمينه سازگاري اجتماعي ، نيز در اين پژوهش استفاده شده است كه يوسفعلي عطاري و همكارانش (1384) پايايي اين آزمون را با روش آلفاي كرونباخ 75/0 گزارش كرده اند . نتايج پژوهش در فرضيه اول ، بيانگر آن است كه بين دو گروه آزمايش و كنترل ، تفاوت معنا داري وجود ندارد (0/05 p ). نتايج پژوهش در فرضيه دوم ، بيانگر آن است كه بين دو گروه آزمايش و كنترل ، تفاوت معناداري وجود دارد (001/0 P) . نتيجه اينكه شيوه يِ درمانيِ عقلاني- رفتاري – عاطفي ، توانسته است با هدف قرار دادن باورهاي زير بنايي دانش آموزان و تغيير اين باورها بوسيله چالش منطقي و آزمايشات رفتاري ، بر رفتارهاي ناسازگارانه و پرخاشگرانه دانش آموزان تأثير گذاشته و موجب بهبود و ارتقاي رفتارهاي سازگارانه شود .