انتخاب روش مناسب تشخيص مرجع ضمير براي زبان فارسي

تشخيص مرجع ضماير در حالت كلي مي تواند به دو صورت آماري و غيرآماري پياده‌سازي شود. روش‌هاي آماري از روي مرجع دادگان و فرمولهاي آماري پيروي مي كنند و نيازمند به روزرساني به جهت ورود كلمات جديد مي باشند ولي روشهاي غيرآماري در تشخيص مرجع ضماير به زبان مورد مطالعه وابستگي بسيار زيادي دارد چرا كه روي قواعد آن زبان پايه گذاري مي شود. در اين تحقيق از شيوه تطبيقي انگليسي و فارسي استفاده شده است. كمبود مطالعات انجام شده در زبان فارسي از يك طرف وتنوع روش‌هاي موجود در زبان انگليسي از طرف ديگر، مؤيد پديد آمدن اين سوال شد كه كدام يك از اين روش‌ها براي زبان فارسي مناسب است؟ اين مطالعه به دنبال پاسخ اين سوال است كه با توجه به ويژگيها و ابزارهاي موجود در زبان فارسي كدام يك از روش‌هاي پياده سازي شده در زبان انگليسي براي زبان فارسي مناسب است. در اين پژوهش سه روش پياده سازي شده در زبان انگليسي(Hobbs، Lapin Leass و تئوري مركزيت) را مورد بررسي قرار داده و به اين نتيجه رسيديم كه با در نظر گرفتن ويژگي‌هاي زبان انگليسي و زبان فارسي و ابزارهاي موجود در زبان فارسي، در شرايط فعلي روش تئوري مركزيت مناسب-ترين روش براي پياده سازي تشخيص مرجع ضماير در زبان فارسي مي باشد