فراتحليل فازي نقش خودكارآمدي در پيشرفت تحصيلي: p- مقدار فازي

پژوهش حاضر با هدف بهرهگيري از يكي از شيوههاي نوين ِپژوهش، تحت عنوان «فراتحليل»، به تحليل و تركيب نتايج پژوهشهاي انجام شده پيرامون مطالعات انجام شده در باره نقش خودكارآمدي در پيشرفت تحصيلي فراگيرندگان، انجام شده است. مطالعات مربوط بررسي رابطه خودكارآمدي و پيشرفت تحصيلي عمدتاً در قالب مدلهاي كلاسيك آماري انجام گرفته است؛ درحالي كه متغيرهاي مذكور ذاتاً نادقيق و رابطهي بين آنها نيز يك رابطهي نادقيق است، لذا مناسب است كه از رويكرد فازي براي تحليل دادهها استفاده نمود. بدين منظور، تعداد 34پژوهش انجام شده در زمينه مطالعات خودكارآمدي در پيشرفت تحصيلي از پايگاههاي اطلاعات علمي جستجو و انتخاب شدند. معيار انتخاب پژوهشها اعتبار علمي، داشتن گزارش كامل آماري، پايايي و روايي ابزار، روش، جامعه و نمونه آماري مشخص بود. نتايج پژوهش حاضر با بهره گيري از روش تركيب اندازه اثر با رويكرد فرضيه فازي نشان داد كه بين خودكارآمدي با عملكرد تحصيلي در جامعه ايران، با درجه اطمينان 66(0/66درصد) رابطه معني داري وجود دارد.