ارايه روشي مبتني بر منطق فازي در شناسايي معابر تصادف خيز

منطق فازي در مدلسازي شرايط داراي عدمقطعيّت و شرايط مرزي، كارايي بالايي از خود نشان داده است. مدلسازي تصادفات نيز به جهت تاثيرگذاري پارامترهاي مختلف در هنگام وقوع، در اين دسته تحليلها قرار ميگيرد. در اين پژوهش تلاش شده است با پيشنهاد مدلي مبتني بر استنتاج فازي محورهاي پرتصادف درونشهري بر اساس تعداد تصادفات مورد انتظار، تحت تاثير پنج متغير طول و عرض خيابان، تعداد ساعات ترافيك غير روان، سرعت مجاز و تراكم ناخالص جمعيت، كه هركدام شامل مقادير زباني مختلفي هستند، دسته بندي شوند. در روش پيشنهادي با اتّكا به نظر كارشناسان، بيش از 3600 قاعده فازي جهت استنتاج به روش ممداني مورد استفاده قرار گرفت. خروجي مدل پيشنهادي تعداد تصادفات مورد انتظار در هر قطعه راه است كه خود به چهار مقدار زباني كم، متوسط، زياد و خيلي زياد تقسيم شده است. جهت ارزيابي روش پيشنهادي، مدل توسعه دادهشده بر روي 42قطعه راه در شهر بندرانزلي به عنوان منطقهي موردمطالعه پيادهسازي شد. در نهايت جهت اعتبارسنجي مدل پيشنهادي، از تصادفات پيشين رخداده در قطعه راههاي مذكور استفاده شد كه در بيش از 70درصد موارد، اختلافات قابل قبول بوده است