تحليل انديشه‌هاي اجتماعي در اشعار نصرت رحماني

ادبيّات همواره جولان‌گاه مناسبي براي بيان انديشه‌ها، احساسات و عواطف شاعران و نويسندگان بوده و هست. برخي ازين انديشه‌ها بر‌آمده از حوادث و رويداد‌هايي است كه پيرامون زندگي آن‌ها رخ داده است. بي‌گمان ارزش‌هاي اجتماعي، فرهنگي، سياسي و غيره، تأثيري مستقيم در نوع نگرش و عاطفه‌ي شاعر يا نويسنده دارد. در ايران، انقلاب مشروطه و كودتاي 28 مرداد 1332 در كنار تحوّلاتي كه در سطح جامعه‌ پديد آورد، در عرصه‌ي ادبيات نيز بي‌تأثير نبود و با طرح مضامين اجتماعي، موجب تحول و تغيير سبك ادببات شد. رخدادهاي دوره‌ي حكومت پهلوي، گرايش به رمانتيك جامعه‌گرا و در نتيجه تغيير سبك را در اشعار و برخي آثار گسترده‌تر كرد. در اين دوره شاعران و نويسندگان بيش از پيش به بيان انديشه‌هاي اجتماعي خويش پرداختند. نصرت رحماني از پيشروان جريان شعري رمانتيك جامعه‌گرا در دوره‌ي معاصر و از روشنفكران سرخورده‌ي پس از كودتاي بيست و هشتم مرداد سي و دو است كه حوادث سياسي- اجتماعي(به‌ويژه دهه‌ي سي) باعث شد به اجتماع و مردم روي آورد.. اين انديشه‌ها را مي‌توان در قالب مفاهيي چون نابرابري اجتماعي، تضاد طبقاتي، ياد كردِ خفقان موجود در جامعه، ستايش آزادي، مبارزه با استبداد، صلح، اروتيسم، سمبول‌هاي اجتماعي و غيره خلاصه كرد. در اين مقاله، سعي شده به بيان انديشه‌هاي اجتماعي شاعر پرداخته شود.