كليدواژه :
تنهايي , تبعيد , مهاجرت , زبان , گذشته , گفت و كو , خود , ناصر زراعتي , نسيم خاكسار
چكيده فارسي :
تبعيد و مهاجرت كنش هاي معاصري نيستند ولي نگرش به اين مضامين از قرن بيست به بعد تعريف و برداشت از آنها را تغيير داده است . در اين مقاله منظور من از تبعيد يا مهاجرت فقط تبعيديان يا مهاجران ايراني نيستند بلكه مهاجرت يا تبعيد به طور كلي و جهانشمول است و در ضمن من نميخواهم كيفيت آثار تبعيديان يا مهاجراني مثل ميلان كوندرا يا ولاديمير ناباكوف را با نويسندگان تبعيدي ايراني را مقايسه كنم بلكه قصدم بررسي مضمون تنهايي و پيامد آن در دو داستان ايراني نوشته شده در تبعيد است و نيز تمايزگذاري مضموني نويسندگان تبعيدي ايراني با همتايانشان مثل كوندرا و ناباكوف است. اين دو داستان عبارتند از بقال خرزوويل از نسيم خاكسار و بيرون، پشت در از ناصر زراعتي.
