بررسي رويكرد نوستالژي (غم غربت ) در شعر قيصر امين پور

چكيده « نوستالژي» از مباحث روانشناسي است كه وارد حيطه ي ادبيات شده است. نوستالژي يا حسرت سروده كه با خاطره ارتباط تنگاتنگي دارد، حسرت هاي شاعران و نويسندگان را كه در آثار آن ها نمود يافته است نشان مي دهد. در اشعار قيصر امين پور ابعاد قابل ملاحظه اي از مؤلفه هاي نوستالژيكي ناشي از غم غربت، دردمندي، حسرت و آرزومندي را مي توان ديد. پژوهش حاضر برآن است تا با كشف مؤلفه هاي نوستاژيكي، نمودهاي اين رويكرد را در اشعار قيصر امين پور بررسي و تبيين كند. در ادامه پس از بررسي اشعار شاعر، محرز شد، مؤلفه هايي همچون حسرت دور شدن از كودكي و روستا، اسطوره پردازي و گرايش به آرمانشهر بيشترين سهم را در نوستالژيك كردن فضاي شعري او داشتند. اين جستار از نظر شيوه، به روش استقرايي و از نظر ابزار و ميدان تحقيق، به شيوۀ كتابخانه اي است.،