نشانمند كردن و مكان يابي ژنهاي كنترل كننده طول ريشه در گندم نانبا استفاده از نشانگرهاي ريزماهواره

با رشد مداوم جمعيت در جهان، محدوديت‌هاي دسترسي به فرآورده‌هاي غذايي روز به روز بيشتر حس مي‌گردد. يكي از مهمترين عوامل دخيل در ايجاد اين محدوديت براي تأمين غذاي كافي، وجود تنش رطوبتي مي‌باشد. كه بخش عمده‌اي از زمين‌هاي زراعي را در بر گرفته است. براي نيل به اهداف فوق، عمل نشانمند كردن ژن‌هاي اين صفت به كمك 10 نشان‌گر ريز ماهواره‌اي واقع بر روي نواحي 1D,1B,1A انجام شد. براي ارزيابي پيوستگي نشانگرها و ژن‌‌هاي كنترل‌كننده اين صفت، DNA‌ي 38 ژنوتيپ (والدين و 36 نتايج انتخابي ان‌ها، يعني يك گروه 18 تايي با ريشه‌هاي بلند و يك گروه 18 تايي با ريشه‌هاي كوتاه) انتخابي از جمعيت لاين‌هاي اينبرد نوتركيب 380 تايي صورت گرفت. نتايج پيوستگي شديد و معني‌دار دو نشانگر Wms1104,Barc263 را با ژن‌هاي دخيل در صفت مجموع طول كليه ريشه‌هاي بذري را تأييد كرد. هم‌چنين با استفاده از نولي سوميك لاين‌ها، داي تلولاين‌ها و دليشن لاين‌ها، محل فيزيكي هر دو نشانگر فوق و در نتيجه ژن‌هاي كنترل كننده اين صفت كه با آن‌ها پيوسته بودند. در قست 14 درصد انتهايي بازوي كوتاه كروموزوم 1A گندم تعيين و مكان‌يابي شد. بنابراين با استفاده از دو نشانگر ريز ماهواره‌اي مي‌توان عمل انتخاب غير مستقيم براي صفات ريشه‌اي و در نتيجه انتخاب براي مقاومت به تنش رطوبتي را انجام داد.