بررسي تأثير نوع فلسفه تربيتي بر عملكرد آموزشي معلمان

پژوهش حاضر در صدد بررسی تأثیر نوع فلسفه تربیتی بر عملكرد آموزشی است. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه آماري پژوهش 250 نفر از معلمان مدارس دبیرستان استان اردبیل هستند كه به روش تصادفی طبقه اي انتخاب شده اند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه "سنجش فلسفه تربیتی" رحمتی ( 1387 ) استفاده شد و براي بررسی عملكرد آموزشی معلمان از میانگین نمره هاي دانش آموزان استفاده شده است. براي تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص هاي گرایش مركزي، رگرسیون چند متغیري و آزمون مستقل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد در بین فلسفه هاي تربیتی، رفتارگرایی با بالاترین بتا، بیشترین تأثیر را بر عملكرد آموزشی معلمان دارد و به ترتیب بازسازي گرایی، T ماهیت گرایی، پیشرفت گرایی در مرحله هاي بعدي قرار می گیرند. پایدارگرایی و هستی گرایی با بتايِ منفی تأثیر معكوس بر عملكرد آموزشی معلمان دارند، همچنین نتایج نشان داد كه تفاوت معناداري در نوع فلسفه هاي تربیتی آقایان و خانم ها وجود ندارد