بررسي دوام بتن خودتراكم پرمقاومت در محيط اسيدي

بتن يكي از مهم‌ترين مواد مورد استفاده در صنعت ساخت‌و‌ساز مي‌باشد. به همين دليل شناخت دقيق آن و توسعه بتن‌هاي جديد با رويكرد افزايش مقاومت و دوام، اهميت زيادي دارد. يكي از انواع نسبتا جديد بتن، بتن خودتراكم است. از ويژگي‌هاي اين نوع بتن، عدم نياز به ويبره، قابليت اجرا در ضخامت‌هاي نازك ترميمي، سادگي حركت در قالب و قابليت استفاده در سطوح نما مي‌باشد. از سوي ديگر، يكي از ويژگي‌هاي بتن كه امروزه مورد توجه زيادي قرار دارد، بحث رفتار بلند مدت بتن و يا به عبارتي دوام بتن مي‌باشد. بتن بادوام را بتن با عملكرد بالا مي‌نامند. يكي از مشخصات بتن با عملكرد بالا مقاومت آن در برابر حمله اسيدها مي‌باشد. از آنجايي كه دو ماده ميكروسيليكا و متاكائولين تاثير مناسبي در افزايش مقاومت و دوام بتن دارند، لذا در بررسي حاضر، تاثير ميكروسيليكا و متاكائولين بر مقاومت بتن در برابر اسيدسولفوريك بررسي شده است. تعداد 15 طرح اختلاط بتن خودتراكم ريزدانه كه در آنها، متاكائولين بين صفر و 20 درصد و ميكروسيليكا نيز بين صفر و 20 درصد تغيير مي‌كند، تهيه و پس از 28 روز عمل‌آوري، با غوطه‌وري در اسيدسولفوريك، روند كاهش وزن و كاهش مقاومت فشاري آنها بررسي گرديد. نتايج اين مطالعه آزمايشگاهي نشان داد كه افزودن درصدهاي مناسب از ميكروسيليكا و متاكائولين باعث جلوگيري از كاهش مشخصات فيزيكي بتن در محيط اسيدي مي‌شود. در حالي كه نمونه فاقد اين افزودني‌ها پس از شش هفته غوطه‌وري در اسيد، 38 درصد از مقاومت خود را از دست مي‌دهد، نمونه‌هاي حاوي 10 درصد ميكروسيليكا، كمتر از 10 درصد مقاومت خود را از دست مي‌دهند. همچنين اين نمونه‌ها پس از هشت هفته غوطه‌وري در اسيد، كمتر از يك درصد، كاهش وزن نشان مي‌دهند.