تأثير پوميس و زئوليت بر دوام بتن خودتراكم در برابر حملات اسيدي، كربناتاسيون و محيط هاي دريايي

بتن خود تراكم به دليل رواني و سادگي استفادة آن داراي مزاياي غيرقابل انكاري مي باشد. از آنجائيكه در مطالعات بيبليوگرافي به رفتار بتن خود تراكم حاوي پوميس و يا زئوليت در برابر محيطهاي مخرب همچون حملات اسيدي و كربنا تاسيون كمتر پرداخته شده است، لذا هدف اصلي اين پروژه تحقيقاتي تمركز بر روي اين مقوله مي باشد. در اين مقاله، به تأثير جايگزيني جزئي 10% و 15% سيمان پرتلند توسط پوميس و زئوليت بر روي فاز خميري و مقاومت فشاري بتن خود تراكم پرداخته شده است. همچنين ويژگي هاي دوامي اين نوع بتن ها همچون مقاومت در برابر حملات اسيدي، كربناتاسيون و محيط هاي دريايي مورد مطالعه قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه رفتارهاي متفاوت بتن ها بستگي به ماهيت پوزولان ها دارد. بتن خود تراكم حاوي پوميس مقاومت فشاري تقريباً برابر با بتن شاهد در سنين جوان از خود نشان مي دهد، در صورتيكه مقاومت آن در سنين بالاتر بيشتر از بتن شاهد مي باشد. برعكس آن، بتن خود تراكم با زئوليت، مقاومت فشاري كمي در مقايسه با بتن شاهد در تمامي سنين به دليل تخلخل بالاي ايجاد شده در طي دوران آماده سازي اين نوع بتن از خود نشان مي دهد. نتايج اين پژوهش اثر مثبت جايگزيني جزئي سيمان پرتلند توسط 10% و 15% پوميس و 15% زئوليت را نيز كاراكتريزه مي نمايد. همچنين در مطالعه پديده كربناتاسيون، مقاومت كم بتن هاي خود تراكم حاوي پوزولان را نيز نشان مي دهد. كه اين ويژگي بيشتر در بتن هاي حاوي زئوليت بيشتر به چشم مي خورد. قابل ذكر است كه، مطالعات مكمل بر روي فرمولاسيون و خواص فاز خميري بتن هاي خود تراكم حاوي زئوليت به منظور بهبود مقاومت فشاري به طور قطع امكان بهبود كارايي و بهره وري بهتر از اين پوزولان طبيعي را افزايش مي بخشد.