ارزيابي ابعاد آسيب پذيري كشاورزان در برابر مخاطره خشكسالي (مطالعه موردي روستاهاي شهرستان داورزن)

خشكسالي به عنوان يك مخاطره طبيعي خزنده، در حال حاضر يكي از مخاطرات مهم طبيعي است كه داراي اثرات مستقيم و غير مستقيم به ويژه در نواحي روستايي است و هر ساله بيشترين خسارت هاي مالي را در كشور ما برجاي مي گذارد. از جمله پيامدهاي خشكسالي در نواحي روستايي، اثرات اقتصادي و اجتماعي، زيست محيطي و... است از اين رو بررسي علمي اين پديده به منظور برنامه ريزي و مقابله با آن ضروري مي باشد. اين مقاله به بررسي ابعاد آسيب پذيري كشاورزان شهرستان داورزن در برابر اين پديده پرداخته است. روش تحقيق از نوع توصيفي-تحليلي بوده و براي جمع آوري داده ها از دو روش اسنادي و ميداني استفاده شده است. براي بررسي جامعه نمونه با استفاده از فرمول كوكران 200 پرسش نامه به صورت طبقه بندي تصادفي در روستاهاي جامعه نمونه تكميل شده و براي تجزيه و تحليل داده هاي پرسش نامه اي از نرم افزار excelوSPSS استفاده گرديده است. در اين تحقيق از آزمون هاي كندال و تي تست و همبستگي اسپيرمن و از تكنيك TOPSIS استفاده شده است كه نتايج آزمون هاي كندال و تي تست به وجود ارتباط معناداري بين آسيب پذيري كشاورزان اين شهرستان دربرابر پديده خشكسالي در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي، محيطي و رفتاري وجود دارد كه آزمون فريدمن مويد اين مطلب است كه در بعد محيطي اين آسيب پذيري بيشتر و در بعد رفتاري از ديدگاه كشاورزان ميزان آسيب پذيري كمتر است و اجراي مدل بيانگر آن است كه در بين اين 6 روستا، روستاي ريوند در شرايط بدتري در برابر خشكسالي دارد و كشاورزان روستاي صدخرو در برابر آسيب پذيري خشكسالي در وضعيت مطلوبتري به سر مي برد.