نقش سرمايه اجتماعي و تأثير آن بر مشاركت زنان اصفهاني در مديريت بهينه آب خانگي (مطالعه موردي: زنان متأهل شهر اصفهان)

بر اساس برآوردهاي منابع رسمي، ايران يكي از كشورهايي است كه بالاترين رتبه در بحث اتلاف انرژي آب را دارد.. از طرفي بحث كمبود آب به دليل موقعيت جغرافيايي ايران همواره مورد توجه بوده است. بخش خانگي مصرف آب از جمله بخش هاي اصلي مصرف انرژي شناخته شده است كه تغييرات در جهت بهبود شيوه مصرف در حفظ اين انرژي تأثيرگذار است. ولي براي ايجاد اين تغييرات نياز به فراهم ساختن بسترهاي مشاركتي است كه از جمله آن اعتماد سياسي و اجتماعي است. بر اين اساس مقاله حاضر با استفاده از رويكرد جامعه‌شناسي محيط زيست، به بررسي رابطه‌ي بين پارادايم نوين زيست محيطي (The New Environmental Paradigm) و يكي از رفتارهاي مسئولانه‌ي زيست محيطي يعني مشاركت در مصرف بهينه انرژي مي‌پردازد. روش تحقيق در پژوهش حاضر، پيمايشي(survey) و شيوه نمونه گيري هدفمند است كه توزيع آن به صورت تصادفي بين 320 نفر از زنان ساكن در شهر اصفهان انجام گرفته است. نتايج نشان داد كه بين اعتماد سياسي و اجتماعي، تحصيلات و پايگاه اجتماعي با ميزان مشاركت در مصرف بهينه آب خانگي از لحاظ آماري رابطه وجود دارد.