كم آبياري راهبردي در مزرعه براي مديريت بهره وري آب در مناطق نيمه خشك

آب يكي از مهمترين عوامل محدود كننده توليد محصول در بسياري از مناطق جهان است. بهبود بهره وري آب ضرورتي حياتي براي مناطقي است كه در آنها منابع آبي محدود بوده در حالي كه پتانسيل كشاورزي از لحاظ اقليم و خاك وجود دارد. اين مقاله يك طرح از تابع توليد نسبت به آب را ارايه مي دهد. به اين منظور اطلاعات به دست آمده از سه منطقه سوريه، شمال دشت چين و ايالت اورگان آمريكا استفاده شده است. در اين پژوهش، عملكرد گياهي با استفاده از تابع توليد نسبت به آب توسعه داده شده است. نتايج نشان داد بعد از يك افزايش اوليه در توليد محصول به ازاي افزايش ميزان آب، تابع توليد به يك بيشينه رسيده و بعد از آن با افزايش بيشتر آب مقدار عملكرد محصول ثابت مانده و يا كم مي شود. در اين پژوهش كم آبياري به عنوان يك شيوه مديريتي به عنوان راهبردي در مزرعه براي افزايش بهره وري آب در مناطق نيمه خشك شناخته شده است. خطر احتمالي كه با كم آبياري همراه است را مي توان با كمك برنامه آبياري (چه زمان و چه مقدار آبياري كنيم) كاهش داد و تنش هاي آبي را در زمان مناسب براي گياه در نظر گرفت. به علاوه در اين پژوهش اطلاعات منطقه اي بارندگي، آبياري و توليد محصول در منطقه شمال دشت چين در سامانه اطلاعات جغرافيايي جمع آوري شد تا بتوان با كمك اين اطلاعات، تغييرات مكاني بهره وري آب را براي محصول گندم محاسبه كرد. نتايج نشان داد تغييرات مكاني بهره وري آب براي اين محصول زياد است.