بررسي بحران آب از ديدگاه مشترك اسلام ومباني حقوقي

اهميت روزافزون و فزاينده آب در عرصه هاي گوناگون حيات جمعي به حدي بديهي و مبرهن است كه به جرأت ميتوان گفت هيچ تمدن و تجمعي را بدون وجود يك منبع حياتي نمي توان در عرصه هاي تاريخي پيدا نمود. تمدنهاي بزرگ تاريخي همه در كنار يك منبع آبي، رو به توسعه و ترقي گذارده اند. مصر باستان، نيل را در كنار خود داشته، بابلي ها در كنار دجله و فرات و ايرانيان در كنار رودهاي چون كارون، هيرمند... و قنات هاي شگرف راه كمال و توسعه خويش را طي كرده اند امروزه نيز ارزش آب واجد جنبه هاي گوناگون و نويني است. آب سر منشأ توليد، تلاش و تمدن است، آب در صنعت، كشاورزي، برق، شهرسازي و ساختمان، بهداشت و بطور كلي در سراسر فعاليت هاي بشري از جايگاهي رفيع برخوردار و البته اين ارزش رو به توسعه و فزوني است خشكسالي هاي اخير كه منجر به بروز و ضعيت بحراني آب در كشورمان گرديده است، ضرورت بازنگري در قانون توزيع عادلانه آب مصوب 1361، به ويژه در زمينه نحوه بهره برداري از آب هاي عمومي را توجيه مي نمايد. در اين خصوص، مطالعه تطبيقي در حقوق كشورهايي كه از لحاظ آب و هوايي با كشور ما مشابهت دارند، مي تواند به آشكار نمودن نقايص حقوق ايران، ياري رساند حقوق آب و موضوعات مربوط به آن، كمتر از سوي حقوقدانان ما مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. در حاليكه وضعيت بحراني آب در كشورمان كه به دليل خشكسالي هاي اخير حادث شده است، اهميت بحث پيرامون اين امر را بيش از پيش آشكار مي نمايد. نتايج تحقيق نشان ميدهد كه اب درتمامي اعصاردر زمينه هاي علمي و صنعتي ونيز زندگي انسان ها نقس اساسي و غيرقابل انكار راداردبراين اساس نياز به وجود ان حتمي است وبراي پايستگي ان بايد تدابيري انديشيد كه در ادامه ذكرخواهدشد.