كاربرد روش برانبارش سطح پراش مشترك مبتني بر مدل در اكتشافات ذخاير

در روش برانبارش سطح بازتاب مشترك CRS (CommonReflectionSurface)، رخدادهاي لرزه اي در يك تحليل سرعت جامع و كلي، بهينه سازي و برانبارش مي شوند. و تعداد گسسته اي از وقايع سهيم در يك نمونه برانبارش مورد بررسي قرار مي گيرند. اين روش در نواحي با ساختار پيچيده و با شيب هاي متداخل، داراي ضعف هايي مي باشد، به نحوي كه موقعيت هاي تداخل شيب ها به طور كامل تصويرسازي نمي شوند و باعث ايجاد وقايع مصنوعي در كوچ پس از برانبارش مي گردد. حل مسئله تداخل شيب ها با به كارگيري محدوده پيوسته اي از شيب ها با ساده سازي عملگر برانبارش در فرايندي به نام برانبارش سطح پراش مشتركCDS(Common DiffractionSurface) امكان پذير است. در قياس با برانبارش سطح بازتاب مشترك ، برانبارش سطح پراش مشترك در ميان روش هاي مبتني بر داده براساس آناليز همدوسي بر روي داده هاي قبل از برانبارش به طور موفقيت آميزي به كار مي رود. از نقطه نظر كاهش زمان و هزينه محاسبات، روش برانبارش سطح پراش مشترك مبتني بر مدل در طراحي مقاطع برانبارش بهينه در تصويرسازي ناپيوستگي ها به وسيله كوچ پس از برانبارش به كار مي رود. اين روش تنها نيازمند يك مدل سرعت نرم و با دقت پايين مي باشد كه به اين ترتيب حساسيت كوچ به مدل سرعت دقيق كاهش مي يابد؛ بنابراين با استفاده از برانبارش سطح پراش مشترك مبتني بر مدل مي توان به مقطع كوچ عمقي پس از برانبارشي دست يافت كه معادل مقطع كوچ عمقي قبل از برانبارش در روش متداول است. اين موضوع نشان دهنده كاهش حساسيت كوچ عمقي به مدل سرعت در برانبارش به روش سطح پراش مشترك مبتني بر مدل مي باشد. روش برانبارش سطح پراش مشترك، نشان داد كه در تصوير سازي رخدادهاي پيچيده، با دقت بهتري عمل مي كند.