بررسي انواع بازداشت كننده هاي غير آلي (معدني) پيريت در سيستم فلوتاسيون انتخابي

فلوتاسيون، مهم ترين و همه جانبه ترين روش كانه آرايي است كه يك فرآيند انتخابي است و قادر به جدايش كاني خاص از كانه مختلط مي باشد. انتخابيت در فلوتاسيون امري مهم و ضروري است. پيريت، فراوان ترين و مهم ترين كاني سولفيدي آهن است كه انتخابيت فلوتاسيون را تحت تاثير قرار مي دهد. پيريت به عنوان كاني باطله مطرح بوده و معمولا با كاني هاي باارزش مانند گالن، اسفالريت و كالكوپيريت همراه است كه مقابله با آن در فلوتاسيون انتخابي، يك مسئله مهم است؛ چون پيريت به علت آبراني بالا يا فعال شدن توسط يون هاي مس يا سرب ناشي از كاني هاي ديگر، به راحتي فلوته شده و به كنسانتره ي ساير كاني ها، انتقال مي يابد. حضور پيريت در كنسانتره ي ساير كاني ها، عيار كنسانتره كاهش داده و ارزش اقتصادي آن را پايين مي آورد. استفاده از بازداشت كننده ها براي بازداشت انتخابي پيريت و جلوگيري از ورود آن به كنسانتره فلوسيون، ضروري است. بازداشت كننده هاي پيريت در حالت كلي به سه دسته تقسيم مي شوند: بازداشت كننده هاي غيرآلي (معدني) پيريت، بازداشت كننده هاي آلي پيريت، ميكروارگانيسم ها. در اين مطالعه، ضمن معرفي انواع بازداشت كننده هاي غير آلي ( معدني) پيريت، مكانيزم بازداشت پيريت توسط هر يك از اين بازداشتكننده ها، بررسي شده است. مهم ترين بازداشت كننده هاي معدني (غيرآلي)عبارتند از: pH، Eh، سيانيد (سديم سيانيد، مهم ترين بازداشت كننده ي سيانيدي است كه به طور گسترده استفاده مي شود)، گونه هاي سولفوراكسي (سولفيت (SO32- )، بي سولفيت (HSO3-)، متابي سولفيت (S2O52-)، گاز دي اكسيد گوگرد (SO2))، سولفات فرو و پرمنگنات پتاسيم. بازداشت كننده هاي غيرآلي( معدني) موثرند اما به دليل مشكلات اقتصادي و زيست محيطي كاربرد آن ها محدود شده است. به طور كلي بازداشت پيريت در نتيجه ي حذف كلكتور يا يون فعال كننده از سطح پيريت، جلوگيري از جذب كلكتور يا يون فعال كننده در سطح پيريت يا تشكيل گونه هاي آبدوست در سطح پيريت رخ مي دهد.