مطالعه اثر روشهاي مختلف عمل آوري بر روي خواص مهندسي بتن خودمتراكم حاوي زئوليت

بتن يكي از مواد اساسي در ساخت و ساز مي باشد كه با توجه به خواص و ويژگي هاي آن داراي استفاده روز افزون است. بتن خودمتراكم كه براي اولين بار در كشور ژاپن در اواخر دهه 80 ميلادي توسط okamura با هدف اجراي سازه هاي بتني با دوام ابداع شد. از خصوصيات ويژه اين بتن مي توان به كارايي بالا، مقاومت زياد در برابر جداشدگي، عدم نياز به ويبره داخلي و يا بدنه قالب خودمتراكم، تسريع در عمليات ساخت و ساز اشاره كرد. فرآيند توليد سيمان پرتلند سبب آلودگي هوا مي شود. بنابراين نيازمند بررسي محصولاتي هستيم كه سبب كاهش مصرف سيمان، افزايش مقاومت و دوام كامپوزيت هاي سيماني شوند. پوزولان ها از جمله اين مواد مي باشند. زئوليت از جمله پوزولان هايي مي باشد كه تاكنون پژوهش هاي فراواني در ارتباط با اثرات آن بر خصوصيات كامپوزيت هاي سيماني انجام شده است. اما براي بهتر مشخص شدن تاثيرات اين پوزولان بر روي شرايط عمل آوري بتن ها، در اين پژوهش از اين پوزولان استفاده شد تا درك بهتري از تغييرات خصوصيات كامپوزيت ها در قبال استفاده از اين مواد در شرايط هاي مختلف عمل آوري داشته باشيم. بر اين اساس در پژوهش حاضر، در ابتدا به بررسي تاثير جايگزيني سيمان با زئوليت پرداخته شد. سپس اثر روش هاي مختلف عمل آوري همانند شرايط استاندارد و قرارگيري نمونه بتني در داخل آب 20±2، شرايط قرارگيري نمونه در مكان خشك (در اوون)، قرار گيري نمونه بتني در هواي آزاد و پوشش نمونه بتني با مواد رزيني بر پايه پارافين بر روي نمونه هاي بتني خودمتراكم را مورد بررسي قرار داديم. خصوصيات مورد بررسي شامل مقاومت فشاري، مقاومت كششي و انقباض مي باشد. بررسي نتايج نشان دهنده تاثير مثبت زئوليت بر روي خواص مهندسي بتن خودمتراكم در شرايط عمل آوري هاي مختلف مي باشد.