مقايسه نتايج نشست فونداسيون به سازي شده با ستون سنگي و شمع با استفاده از PlAXIS و شبكه عصبي مصنوعي ( مطالعه موردي منطقه مكران )

با افزایش روز افزون جمعیت و توسعه صنایع و مشكل كمبود زمین مناسب جهت احداث سازه های مورد نیاز موجب شده است تا انسان به استفاده از زمین‏های با كیفیت مهندسی پایین‏تر روی آورد. استفاده از ستون‏های سنگی جهت بهسازی خاك به دلیل سازگاری با محیط زیست، اقتصادی بودن، كاهش نشست، ظرفیت باربری و ... یكی از مناسب‏ترین روش های بهسازی خاك‏های نرم و خاك‏های ضعیف می باشد كه می توان آن را در خاك های رسی و سیلتی و همچنین خاك های ماسه ای استفاده نمود. در این راستا، منطقه مورد مطالعه در استان چابهار قرار دارد و یكی از مشكلات اساسی در این محدوده، وجود خاك های سست بوده كه نیاز به بهسازی دارد. برای این تحقیق، ابتدا گمانه های با اعماق مختلف در این محدوده، جهت تعیین مشخصات خاك محل و همچنین پارامترهای مقاومتی خاك حفاری گردید و سپس برای بهسازی، از دو روش ستون سنگی و شمع توسط برنامه المان مجزای PLAXIS مدلسازی شد. سپس برای اعتبار سنجی نتایج بدست آمده، شبكه ای از داده های مختلف در شرایط متفاوت، آموزش دید و مورد آزمایش در محدوده مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج آن با برنامه PLAXIS مقایسه گردید. در نهایت مشخص شد كه پیش بینی نشست فونداسیون بهسازی شده با استفاده از شبكه عصبی مصنوعی علاوه بر صرفه جویی در وقت و هزینه دارای كارایی بهتری نسبت به دیگر روش مورد بحث می باشد و در پایان با لحاظ نمودن دو بعد فنی و اقتصادی، اجرای ستون سنگی به عنوان روش بهینه، انتخاب گردید.