بازيابي الگوي معماري پايدار درخانه هاي سنتي ايران

در انتقال سرمايه هاي مادي و معنوي به نسل هاي آينده، توجه به حفظ منابع حياتي موجود، ضرورت مي يابد. لذا بايستي الگوهاي مستتر در معماري سنتي ايران در طراحي و ساخت معماري امروزين به كار گرفته شوند. معماري ديرين اسلامي ايران با الگوهاي خاص طراحي و ساخت منطبق با پهنه اقليمي ايران، پايداري خود حفظ كرده است. اين تحقيق در پي بازيابي اين الگوها در طراحي معماري نوين است. متخصصان تاكنون معيارها، و مولفه هاي موثري يافته اند. با مطالعات تحليلي استنادي پژوهش هاي اخير الگوي مستتر مشترك معماري سنتي به عنوان عامل اصلي پايداري تعيين شد. نمونه هاي اين تحقيق خانه هاي سنتي مناطق گرم و خشك به سبب بخش اعظم اقليم ايران در نظر گرفته شده اند. نتايج اين تحقيق به صورت طبقه بندي عوامل پايداري معماري نوين در ايران معرفي گرديد.