بررسي GIS پايه روند توسعه فيزيكي آذرشهر با مدل ANP

توسعه شهري و رشد بيروني خارج از كنترل و ناهماهنگ در پيرامون مناطق شهري باعث از بين رفتن اراضي كشاورزي و باغي و تبديل آن‎ها به اراضي ساخته شده و افزايش ترافيك و آلودگي‎هاي زيست محيطي مي‎شود. براي مديريت و برنامه‎ريزي توسعه شهري و همچنين ارزيابي اثرات تجمعي آن، بررسي و شبيه‎سازي توسعه فيزيكي شهر ضروري مي‎باشد. در اين مقاله با استفاده از تصاوير ماهواره‎اي چندزمانه لندست 7 و 8 و تكنيك‎هاي پردازش تصاوير ماهواره‎اي شبكه عصبي، تغييرات كاربري اراضي در مقطع زماني 2015 - 2005 با تأيكد بر گسترش پراكنده منطقه شهري آذرشهر مورد ارزيابي قرار گرفته است. بر اساس نتايج حاصله، مقدار مساحت منطقه شهري آذرشهر در سال 2005 از 3 /3244 هكتار به 26/ 3623 هكتار در سال 2015 رسيده است. همچنين نتايج نشان داد مجموع كاهش اراضي باغي برابر با 3 /730 هكتار مي‎باشد و ميزان كاهش سطح زير كشت 5/ 65 هكتار است، همچنين ميزان افزايش كاربري اراضي شهري برابر با 9 /378 هكتار است. علت كاهش كاربري باغي به ترتيب 40 درصد آن مربوط به گسترش سطح كشاورزي و 60 درصد كاربري مسكوني مي‎باشد. كه لزوم مديريت توسعه آتي مبتني بر اصول توسعه پايدار را مي‎طلبد. بدين منظور عوامل مؤثر بر توسعه فيزيكي منطقه شهري آذرشهر بر اساس پيشينه تحقيق در قالب 8 شاخص شناسايي و با استفاده از روش تحليل شبكه ANP، الگوي مناسب براي توسعه‎ي شهر آذرشهر تهيه گرديد. نتايج اين تحقيق علاوه بر قابليت مدل ANP، عدم مطابقت روند توسعه فيزيكي شهر آذرشهر با الگوي بهينه‎ي عمران شهري را نشان داد.