بررسي و انتظام فضايي در معماري خانه سرهنگ ايرج

خانه، مفهوم و پديده نخستيني است كه وجود بشر از ديروز تا امروز به صورت پيوسته و وابسته با آن همراه بوده است؛ چرا كه هر جا زندگي انسان جريان داشته، خانه نيز جزء جدايي ناپذير آن بوده است. با نگاهي به معماري سنتي ايران نقش و جايگاه ويژه خانه به عنوان عنصري مهم در معماري آشكار مي شود. در طراحي خانه هاي سنتي ايران از الگوهايي استفاده شده است كه اين الگوها متأثر از عوامل متعددي بوده است، استفاده از فضاهاي مختلف يكي از راه هاي سازماندهي در يك خانه سنتي است و نحوۀ چيدمان اين فضاها براي رسيدن به يك الگوي فضايي مي باشد. خانۀ سرهنگ ايرج يكي از خانه هاي با ارزش مربوط به اواخر دوره قاجار در خيابان پامنار تهران مي باشد كه كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اين مطالعه توجه به مفاهيمي است كه در ايجاد الگوهاي فضايي اين خانه نقش داشته، از جمله فضاهاي اصلي هر خانه كه شامل ورودي، هشتي، حياط و اتاق مي شود. اين پژوهش با جمع آوري اطلاعاتي از جمله تصاويري از وضعيت موجود و تطبيق الگوهاي فضايي با اين تصاوير، به شرح كامل اين فضاها مي پردازد. علاوه بر اين، اين سوال مطرح مي شود شيوۀ بهرمندي فضا در اين خانه چگونه است، سازماندهي فضاها و نوع كاربري خانه به چه صورت مي باشد؟ اين پژوهش بر اساس مطالعات تطبيقي از جمله شناخت و تهيه نقشه، مطالعات منابع مكتوب و مطالعات ميداني كه شامل تهيه تصاوير وضع موجود از بنا مي باشد.