راهكارهاي اكوتوريستي در طراحي مجموعه توريستي حاشيه رودخانه قشلاق سنندج

حد فاصل بين رودخانه و شهر يك محيط بسيار حساس و شكننده است، كه عدم توجه به ظرفيت‌هاي آن مي تواند به نابودي رودخانه و اكوسيستم آن منجر شود. در نتيجه ي چنين فرآيندي بسياري از مسيل‌ها و رودخانه‌هاي حاشيه‌ي شهرها به تدريج از عملكرد اصلي خود خارج شده و به كانال‌هايي براي دفع فاضلاب و انبار زباله و محيطي براي بزه و نا امني هاي اجتماعي تبديل مي‌شوند. بدين ترتيب لزوم حفظ و احياي رودخانه‌هاي طبيعي حاشيه شهري به روشني معلوم مي‌شود. گذشته از پتانسيل‌هاي طبيعي موجود وجود عناصر معماري با ارزش تاريخي و طبيعي همچون پل‌هاي قديمي قشلاق و شيخ، لزوم توجه به اين منطقه را دو چندان مي‌كند. وجود چنين مجموعه‌اي افزون بر بالا بردن سطوح طبيعي در شهرها، به مكاني براي جذب مردم براي گذران اوقات فراغت و تبادلات فرهنگي اجتماعي بدل خواهد كرد. حال اگر احياء حاشيه رودخانه با رعايت اصول اكوتوريسمي همراه باشد مي توان در راستاي حفاظت از طبيعت، در جهت توسعه گردشگري اقدام شود. در اين تحقيق سعي شده با استخراج اصول اكوتوريسمي مطابق با سايت جهت تفريح و تفرج و توسعه توريست تا حدي بتوان سواحل اين رودخانه هاي دايمي را در جوار شهرها سر و سامان داد. هدف اصلي اين تحقيق، ارائه راهكارهاي اكوتوريسمي در جهت تقويت گردشگري با حداقل تأثيرات بر منابع طبيعي و همچنين احياء محوطه تاريخي و طبيعي حاشيه رودخانه قشلاق مي‌باشد. در ضمن اين مقاله از پايان نامه كارشناسي ارشد تحت عنوان «احياء و ساماندهي حاشيه رودخانه قشلاق سنندج با طراحي مجموعه تفريحي، توريستي(با نگرشي بر اكوتوريسم)‌» منتج گرديده است.