مقايسه روش هاي تاثير خلاصي برايمپالس منعكس شده موج انفجار

در نظر گرفتن پدافند غيرعامل در سازههاي نظامي، صنعتي، تجاري و مسكوني مي‌تواند راهكار مناسبي جهت كاهش خسارات ناشي از وقوع انفجار باشد. پدافند غير عامل همچنين مي‌تواند به عنوان عامل بازدارنده تهديدات و موجب پيشرفت پايدار جامعه ‌باشد. بار انفجاري از جمله بارهاي ديناميكي وارد برسازهها است كه در چند دهه اخير به علت افزايش حملات نظامي و تروريستي، در مطالعات تقويت سازه‌ها مورد توجه قرار گرفته است. لذا بارگذاري وجوه مختلف سازه به عنوان اولين قدم براي طراحي ايمن سازه در برابر بار‌هاي انفجاري، مورد اهميت مي‌باشد. يكي از مهمترين پارامترها در طراحي ايمن سازه، ايمپالس منعكس شده روي وجه مي‌باشد. بسته به ابعاد وجه و تداوم بار انفجاري، اثر خلاصي ناشي ازمرزهاي سازه ممكن است ايمپالس برگشتي وجه جلويي را نسبت به مقدار كامل منعكس شده پيش‌بيني شده توسط مدل انفجار استاندارد كاهش دهد. روش هاي متعددي جهت ارزيابي اثر خلاصي موجود مي‌باشد. يكي از روش ها، روش UFC 3-340-02 است كه مقبوليت گسترده اي دارد. يكي ديگر از روش‌ها، دستورالعمل‌هاي منتشر شده ASCE مي‌باشد كه براي كاربردهاي صنعتي ارائه شده است. و همچنين يك مطالعه محرمانه قديمي كه قدمت آن به 1955 برمي‌گردد. گرچه اين مطالعه در سال1998 از حالت محرمانه بيرون آمد ولي به نظر مي‌رسد جامعه مهندسي انفجار به آن بي توجه شده است. تمركز اين مقاله ارزيابي هر سه روش و مقايسه نتايج آن‌ها در برابر مجموعه اي از تست هاي انفجار با وزن‌هاي مختلف و ابعاد ساختمان به صورت كوچك شده مي‌باشد. درنهايت نيز يك ارزيابي مقايسه اي با توجه به نقاط ضعف و قوت هر كدام از روش ها به عمل مي آيد.