امكان شناسي تلفيق همگرايانه رويكرد عادت و عقلانيت در برنامه درسي تربيت ديني

نوشته حاضر تحقيقي درباره روش عادت و عقلانيت در تربيت ديني است. انسان براي اين كه به تربيت ديني دست يابد، ابتدا بايستي مشخص كند، اين معرفت و شناخت را چگونه كسب كند. يكي از راه‌هايي كه مي تواند اين معرفت و شناخت را به انسان بدهد، روش عقلاني است. روش ديگري كه وجود دارد، عادت است. تركيب هاي مختلفي از اين دو روش تربيتي به دست مي آيد و با توجه به مراحل رشد، يعني از كودكي به بزرگسالي مي تواند متفاوت باشد. براي مثال سير تدريجي عادت به سوي عقلانيت از دوره كودكي به بزرگسالي. سير تدريجي عقلانيت به سوي عادت از دوره كودكي به بزرگسالي. تلفيق رويكرد عادت و عقلانيت در دوره كودكي و تلفيق رويكرد عادت و عقلانيت در دوره بزرگسالي. اگر بهترين گزينه تلفيق رويكرد عادت و عقلانيت باشد، اين تلفيق چگونه بايستي صورت گيرد؟ سوال نوشته حاضر اين است كه كدام روش، تلفيق ممكن تري را براي التزام عملى به دين و دين‌دار كردن فراگيران‎ ‎به دست مي دهد؟ با جميع تحليل هاي موجود از بين نوشته ها و احاديث، در نوشتار حاضر اهميت اين دو روش به يك اندازه تشخيص داده شد. تلفيق همگرايانه روش هاي عادت و عقلانيت در دوره بزرگسالي و كودكي، ممكن تر و نتيجه بخش تر مي نمايد.