تأثير ازدواج بر خودشناسي بارويكرد اخلاقي

ازدواج و تشكيل خانواده از مهم‌ترين ظرفيت هايي است كه انسان را بيشتر از هميشه به خود مي شناساند ؛ اين خودشناسي از ابعاد مختلف حائز اهميت است ؛ شناخت توانمندي هاي جسمي و روحي يكي از ابعاد آن است باري خودشناسي اخلاقي مهم ترين ثمره ازدواج و تشكيل خانواده است در پرتو چنين خودشناسي انسان به نقاط ضعف و قوت اخلاقي خود بار مي يابد و مي تواند در بهبود و ارتقاي اخلاق فردي خود تلاش كند . به عبارتي خانواده با قرار دادن شخص در موقعيت هاي اخلاقي متفاوت منجر به محك خوردن اخلاقي شخص مي گردد؛ در چنين محكي انسان مي تواند ميزان حلم و صبوري و ظرفيت هاي روحي خود را بسنجد ، موقعيت هايي چون خشم، گذشت، تحمل، تغافل، خويشتن‌داري، وضعيت هايي است كه هر انساني مي تواند ضمن شناخت خود در ارتقاي اخلاقي خود تلاش كند. خانواده از آن جهت كه به عنوان يك نهاد منجر به استمرار و ضابطه مند شدن روابط درون خانوادگي شده و اعضا را ملزم به مراقبه ي معنوي و اخلاقي نسبت به ديگر اعضا مي سازد مي تواند نقش سازنده اي در بهبود اخلاقي اعضاي خود داشته باشد . اين مقاله با توجه به چنين نقشي با تأكيد بر آموزه هاي اخلاقي اسلام به اين مسئله خواهد پرداخت .