بررسي ارتباط و تأثير تورم و نااطميناني آن بر ضريب خوداتكايي بانكها

هدف مطالعه كنوني بررسي ارتباط بين تورم، نااطميناني تورمي و ضريب خود اتكايي سيستم بانكي در ايران‌ است. در اين مطالعه براي اندازه‌گيري نوسانات تورم از مدل GARCH بهره گرفته شده است و براي بررسي ارتباط بين تورم، نااطميناني تورمي و ضريب خود اتكايي از رهيافت cDCC بهره گرفته شده است. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت با در نظر گرفتن كل سيستم بانكي، تورم، نااطميناني تورم و ضريب خود اتكايي بانكها تأثير مثبت بر روي يكديگر دارند؛ به طوري كه تمامي اين روابط مثبت و معني‌دار ارزيابي مي شوند. همچنين چنين تاثير معني داري را مي توان در بانكهاي تخصصي نيز مشاهده نمود اما اين ارتباط قوي و معني دار در ميان بانكهاي غير دولتي و تجاري مشاهده نمي‌گردد. از اين رو، پيشنهاد مي گردد با كاهش اطلاعات نامتقارن در اقتصاد (از طريق از پيش اعلام كردن سياست‌ها) از نا اطميناني تورمي جلوگيري شود چرا كه كاهش نااطميناني تورمي منجر به كاهش تورم و كاهش ضريب خود اتكايي بانكها مي شود.