بررسي رابطه ارتباطات سازماني با مولفه هاي بالندگي سازماني (مطالعه موردي: شهرداري زاهدان)

بالندگي سازمان به عنوان كوشش برنامه ريزي شده براي پديدآوردن نوعي از دگرگوني براي سازمان ها يك امتياز محسوب مي گردد. درارتقاي اين فرآيند ، احصاء پيشايندهاي سازماني از جمله ارتباطات سازماني به عنوان فن انتقال اطلاعات، افكار و رفتار انساني از يك شخص به شخص ديگر، بمنظورافزايش عملكرد سازمان مي تواند در خور اهميت باشد.با اين رويكرد، هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه ارتباطات سازماني با مولفه هاي بالندگي سازماني در شهرداري زاهدان بوده است. اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي است و از لحاظ روش نيز توصيفي از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش كليه كاركنان شاغل در شهرداري زاهدان مشتمل بر248نفر بودند. با استناد به جدول كرجسي و مورگان، تعداد151 نفر از كاركنان به‌شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه ارتباطات سازماني برگرفته شده از مدل داونز و هازن (1977) و پرسشنامه بالندگي سازماني برگرفته شده از الگوي اسپايدز(2007) بود. روايي پرسشنامه‌هاي ارتباطات سازماني و بالندگي سازماني با استناد به نظر متخصصان، بررسي و به ترتيب با 6/89 و92 درصد مورد تأييد قرار گرفت. همچنين پايايي پرسشنامه ها به ترتيب با ضريب آلفاي كرونباخ 8/97 و 3/98 درصدتأييد گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون t تك نمونه، آزمون كولموگروف اسميرنف تك نمونه‌اي، آزمون همبستگي پيرسون و آزمون همبستگي رتبه‌اي اسپيرمن استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين ارتباطات سازماني و مولفه هاي آن با بالندگي سازماني در شهرداري زاهدان، رابطه‌ي مستقيم و معني‌داري وجود دارد و باحدود 71 درصد اشتراك واريانس بين اين دو متغير، همبستگي بين آن‌ها خيلي زياد است. در پايان نيز پيشنهاداتي ارائه گرديد.